سازمان بهداشت جهانی از برابری جهانی در دسترسی به تصاویر پزشکی حمایت می کند

در مناطق کوهستانی دورافتاده، یک زن باردار با عوارض تهدید کننده زندگی مواجه است که نیاز به اسکن اولتراسوند فوری دارد. در سراسر جوامع آفریقایی با منابع محدود، بیماران مبتلا به سل در انتظار تشخیص اشعه ایکس هستند که می تواند جان آنها را نجات دهد. این نیازهای اساسی پزشکی برای میلیون ها نفر در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط ​​در دسترس نیست و یک عدم تعادل بحرانی در دسترسی به مراقبت های بهداشتی جهانی را نشان می دهد.

فناوری تصویربرداری پزشکی شامل مجموعه ای پیچیده از ابزارهای تشخیصی است که از تابش یونیزان و غیر یونیزان استفاده می کنند. این حوزه حیاتی شامل رادیولوژی سنتی، فلوروسکوپی، آنژیوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT)، سونوگرافی، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، ماموگرافی، سنجش تراکم استخوان، رادیولوژی دندان، پزشکی هسته ای تشخیصی (شامل PET، PET-CT، SPECT و PET-MR) و روش های مداخله ای هدایت شده با تصویر است.

این فناوری ها به عنوان چشم بی دریغ پزشکی عمل می کنند و ساختارهای آناتومیکی داخلی را با وضوح بی سابقه ای نشان می دهند. از تشخیص شکستگی های مویی گرفته تا شناسایی تومورهای اولیه، از ارزیابی شرایط قلبی عروقی گرفته تا تعیین دقیق اختلالات عصبی، تصویربرداری پزشکی دقت تشخیصی را در تمام تخصص های پزشکی متحول کرده است. این فناوری امکان انجام روش های کم تهاجمی و درمان های هدفمند را فراهم می کند و به طور قابل توجهی نتایج بیمار و کیفیت زندگی را در سراسر جهان بهبود می بخشد.

علیرغم پتانسیل دگرگون کننده آن، تصویربرداری پزشکی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه در دسترس نیست. دو چالش اساسی همچنان وجود دارد: کمبود شدید تجهیزات و شکاف های حیاتی نیروی کار.

هزینه های گزاف سیستم های تصویربرداری پیشرفته و الزامات نگهداری قابل توجه آنها، موانع غیرقابل عبوری را برای سیستم های مراقبت های بهداشتی با منابع کم ایجاد می کند. بسیاری از مراکز حتی فاقد قابلیت های اولیه اشعه ایکس هستند، چه رسد به اسکنرهای CT یا MRI. علاوه بر این مشکل، پرسنل آموزش دیده برای کار و نگهداری از این سیستم های پیچیده همچنان کمیاب هستند که منجر به کمبود استفاده از تجهیزات، به خطر افتادن کیفیت تشخیص و خطرات احتمالی ایمنی بیمار می شود.

این نابرابری تکنولوژیکی مستقیماً بر نتایج سلامت جمعیت تأثیر می گذارد، به طوری که شرایط بی شماری قابل درمان به دلیل تشخیص های تاخیری یا غایب، بدون کنترل پیشرفت می کنند. در نتیجه، تقویت ظرفیت تصویربرداری پزشکی در مناطق محروم به یک اولویت بهداشت جهانی تبدیل شده است.

سازمان بهداشت جهانی ابتکارات جامعی را برای رسیدگی به این نابرابری ها از طریق چهار رکن استراتژیک راه اندازی کرده است:

نوآوری فناوری: WHO با همکاری با تولیدکنندگان و شرکا، از توسعه راه حل های تصویربرداری مقاوم و قابل حمل که برای محیط های کم منبع طراحی شده اند، پشتیبانی می کند. سیستم های سونوگرافی مبتنی بر تلفن همراه نمونه ای از این نوآوری ها هستند که امکان تشخیص در سطح جامعه را در مناطق دورافتاده فراهم می کنند.

توسعه نیروی کار: برنامه های آموزشی تخصصی بر عملکرد ایمن تجهیزات و تفسیر دقیق تصاویر متمرکز است، با تاکید بر ایجاد مراکز آموزشی منطقه ای برای گسترش ظرفیت حرفه ای.

تضمین کیفیت: WHO دستورالعمل های استاندارد شده ای را برای ایمنی و دقت تصویربرداری توسعه و ترویج می کند و در عین حال به کشورها در ایجاد چارچوب های نظارتی قوی برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض تشعشعات بیش از حد و اطمینان از قابلیت اطمینان تجهیزات کمک می کند.

حمایت از سیاست: این سازمان با دولت ها و شرکای بین المللی برای اولویت بندی سرمایه گذاری های تصویربرداری پزشکی و بسیج منابع برای سیستم های بهداشتی محروم همکاری می کند.

رویکرد چند وجهی WHO پیشرفت به سوی مراقبت های بهداشتی جهانی منصفانه را نشان می دهد. از طریق نوآوری های تکنولوژیکی پایدار، ظرفیت سازی و همکاری بین المللی، چشم انداز دسترسی جهانی به تصویربرداری تشخیصی نجات بخش به طور فزاینده ای قابل دستیابی به نظر می رسد. این تلاش نه تنها نشان دهنده پیشرفت تکنولوژیکی است، بلکه تعهدی اساسی به برابری سلامت است - اطمینان از اینکه قابلیت های تشخیصی پزشکی مدرن به همه بشریت بدون موانع جغرافیایی یا اقتصادی خدمت می کند.