راهنمای رادیوگرافی دامپزشکی نکات برجسته تکنیک‌های بهینه تابش

تولید اشعه ایکس با کیفیت بالا برای بسیاری از پزشکان همچنان یک چالش مداوم است.نتایج متناقض که از تصاویر بیش از حد به تصاویر کمتر از حد نشان داده شده می باشد، همچنان پزشکان را ناامید می کند.این راهنما پارامترهای حساس قرار گرفتن در معرض را در رادیولوژی دامپزشکی بررسی می کند تا حدس و گمان را از بین ببرد و تصاویر درجه تشخیصی را به دست آورد.

تصویربرداری رادیوگرافی به عنوان یک ابزار تشخیصی ضروری عمل می کند، که امکان تجسم ساختارهای اسکلت، اندام های داخلی و تغییرات پاتولوژیکی را فراهم می کند.به دست آوردن تصاویر بهینه نیاز به مهارت فنی و کنترل دقیق پارامترهای نوردهی دارد- قرار گرفتن در معرض نور بیش از حد یا ناکافی کیفیت تصویر و دقت تشخیص را به خطر می اندازد.

قرار دادن بیمار به درستی اولین گام حیاتی در تصویربرداری رادیوگرافی است.برای اطمینان از بی حرکت بودن در طول قرار گرفتن در معرض، باید از تکنیک های بازدارنده موثر در همه گونه ها استفاده شود..

• جهت گیری آناتومیک:عدم تراز بین محور بیمار و پرتوهای اشعه ایکس ساختارهای آناتومیکی را تحریف می کند. برای رادیوگرافی قفسه سینه، تراز ارتگونال مناسب ارزیابی دقیق صورت قلب را تضمین می کند.
• دقيقيت همبستگي:کولیماتور محدود کننده پرتو به طور مشابه با لنز زوم دوربین کار می کند و تشعشعات را به منطقه مورد علاقه محدود می کند.همبستگی محکم باعث کاهش تشعشعات پراکنده در حالی که بهبود وضوح تصویر و ایمنی بیمار می شود.

این سه پارامتر وابسته به یکدیگر کیفیت رادیوگرافی را کنترل می کنند، مشابه مواد تشکیل دهنده در یک دستور پخت و پز که نیاز به اندازه گیری دقیق دارند.

• تعریف:kV نشان دهنده تفاوت پتانسیل در سراسر لوله اشعه ایکس است که انرژی فوتون و توانایی نفوذ بافت را تعیین می کند.
• تاثیرات بالینی:KV بیش از حد تصاویر "سطحی" با کنتراست پایین و تمایز بافت نرم ضعیف را تولید می کند، در حالی که KV ناکافی تصاویر با کنتراست بالا اما نفوذ محدود و فاقد جزئیات استخوانی را تولید می کند.
• بهینه سازی:تنظیمات kV باید با اندازه بیمار و تراکم بافت مطابقت داشته باشد. بیماران بزرگتر و مناطق آناتومیک ضخیم تر نیاز به تنظیمات kV بالاتر دارند.

• تعریف:mAs (در حال حاضر × زمان) مقدار کل فوتون های اشعه ایکس را که به آشکارگر می رسند تعیین می کند.
• تاثیرات بالینی:mAs بیش از حد باعث تصویر "سیاه" بیش از حد با جزئیات از دست رفته می شود، در حالی که mAs ناکافی باعث تصاویر "سفید" با سر و صدا بیش از حد می شود.
• بهینه سازی:mAs باید متناسب با اندازه بیمار و ضخامت آناتومیکی تنظیم شود، با توجه به صفحه نمایش های تقویت کننده یا سیستم های دیجیتال که کاهش دوز را امکان پذیر می کند.

• تعریف:مدت زمان تولید اشعه ایکس.
• تاثیرات بالینی:نوردهی طولانی مدت باعث افزایش عدم شفافیت حرکت می شود، در حالی که نوردهی بسیار کوتاه ممکن است سیگنال کافی را ارائه دهد.
• بهینه سازی:در کمترین زمان ممکن قرار گرفتن در معرض مواد مغذی با حفظ مقدار کافی از آن استفاده کنید.

دو اندازه گیری فاصله به طور قابل توجهی بر کیفیت رادیوگرافی تاثیر می گذارد:

• تعریف:فاصله بین نقطه کانونی لوله اشعه ایکس و گیرنده تصویر
• اثر:افزایش FFD شدت پرتو را کاهش می دهد و تصویر را بزرگ می کند.
• تنظیم:مقادیر استاندارد FFD برای تجهیزات خاص است. هنگام تغییر FFD، با تنظیم متناسب mA (به عنوان مثال، دو برابر mA برای افزایش 20 سانتی متر FFD) ، نوردهی را حفظ کنید.

• تعریف:فاصله بین بیمار و گیرنده تصویر
• اثر:افزایش OFD باعث عدم دقت هندسی و بزرگ شدن می شود.
• بهینه سازی:با قرار دادن منطقه ی آناتومیک نزدیک ترین به گیرنده، OFD را به حداقل برسانید.

یافته ها:دید ضلع ضعیف
تحلیل:mA یا kV ناکافی
راه حل:به طور تدریجی mA را افزایش دهید؛ اگر کافی نباشد، به طور متوسط kV را افزایش دهید.

یافته ها:حاشیه های ناخن نرم نامشخص
تحلیل:کلوولت بیش از حد
راه حل:کاهش kV در حالی که با افزایش mA جبران می شود

یافته ها:تار شدن تصویر
تحلیل:زمان قرار گرفتن در معرض طولانی مدت
راه حل:کوتاه کردن مدت قرار گرفتن در معرض یا استفاده از داروی آرام بخش

سیستم های مدرن رادیوگرافی مستقیم (DR) و رادیوگرافی محاسباتی (CR) مزایای قابل توجهی نسبت به تکنیک های سنتی مبتنی بر فیلم دارند:

• آشکارسازان تخت صفحه ای تصاویر دیجیتال فوری را ارائه می دهند
• کیفیت تصویر برتر با پردازش سریع
• هزینه سرمایه گذاری اولیه بالاتر

• تکنولوژی صفحه تصویر که نیاز به اسکن جداگانه دارد
• اجرای مقرون به صرفه تر
• روند کار کندتر در مقایسه با DR

هر دو روش امکان پردازش پیشرفته را فراهم می کنند (تعدیل کنتراست، افزایش لبه) و آرشیو دیجیتال و برنامه های پزشکی از راه دور را تسهیل می کنند.

رادیوگرافی دامپزشکی نیاز به آموزش مداوم و تجربه عملی دارد. تسلط به درک اصول اساسی در حالی که تکنیک ها را به سناریوهای بالینی جداگانه تطبیق می دهد.تمرین مداوم و ارزیابی انتقادی تصویر برای تولید رادیوگرافی با کیفیت تشخیصی که مراقبت از بیمار را بهینه می کند، ضروری است.