فناوری پوشیدنی بهبود ریکاوری شکستگی مچ دست از طریق مراقبت شخصی‌سازی شده

درد شدید، تورم ناگهانی، از دست دادن فوری تحرک - شکستگی های مچ دست، به ویژه شکستگی های شعاعی انتهایی (DRF)، یکی از شایع ترین آسیب های ارتوپدی در سراسر جهان است. برای بیماران، مسیر بهبودی اغلب شامل پیمایش ارزیابی های ذهنی و پروتکل های توانبخشی تعمیم یافته است. اکنون، تحقیقات پیشگامانه ای که توسط موسسه ملی بهداشت (NIH) تامین می شود، نوید می دهد که بهبودی پس از جراحی را از طریق توانبخشی عینی و مبتنی بر داده متحول کند.

روش‌های توانبخشی فعلی به شدت به گزارش خود بیماران و مشاهده بالینی متکی هستند، رویکردی که با محدودیت‌های ذاتی همراه است:

• تفسیر ذهنی: بیماران در تعیین میزان درد و محدودیت های عملکردی با استفاده از توصیف کننده های مبهمی مانند "تا حدودی دردناک" یا "کمی بهتر" مشکل دارند.
• ارزیابی های با تاخیر زمانی: متخصصان بالینی معمولاً پیشرفت را فقط در طول ویزیت های پیگیری برنامه ریزی شده ارزیابی می کنند و تغییرات روزانه بحرانی را از دست می دهند.
• عدم وجود داده های کمی: روش های سنتی هیچ معیار عینی برای پیگیری بهبودی عملکردی ارائه نمی دهند.
• پروتکل های تعمیم یافته: برنامه های توانبخشی اغلب از جدول زمانی استاندارد به جای نیازهای فردی بیمار پیروی می کنند.

مطالعه اکتشافی R21 که توسط NIH تامین می شود، بررسی می کند که چگونه دستگاه های اکتوگراف - حسگرهای جمع و جور پوشیدنی مچ دست - می توانند نظارت بر توانبخشی را متحول کنند. این دستگاه های پیشرفته به طور مداوم ردیابی می کنند:

• الگوهای فعالیت روزانه و کمیت حرکت
• استفاده از اندام فوقانی در طول وظایف عملکردی
• معیارهای کیفیت راه رفتن و حرکت
• ریتم های فعالیت شبانه روزی

الگوریتم های یادگیری ماشینی پیشرفته داده های جمع آوری شده را تجزیه و تحلیل می کنند تا:

1. الگوهای حرکتی جبرانی را که نشان دهنده اجتناب از درد است، شناسایی کنند
2. علائم اولیه سفتی یا کاهش تحرک را تشخیص دهند
3. پیشرفت بهبودی عملکردی را تعیین کنند
4. عقب نشینی های احتمالی توانبخشی را پیش بینی کنند

مداخله زودهنگام: متخصصان بالینی می توانند عوارض در حال توسعه را روزها یا هفته ها قبل از اینکه از طریق روش های سنتی آشکار شوند، شناسایی کنند.

توانبخشی دقیق: برنامه های درمانی را می توان بر اساس الگوهای حرکتی واقعی هر بیمار به جای میانگین جمعیت سفارشی کرد.

اندازه گیری نتیجه عینی: ارائه دهندگان معیارهای قابل اندازه گیری برای ارزیابی اثربخشی درمان و اصلاح رویکردها بر این اساس به دست می آورند.

در حالی که مطالعه فعلی بر روی دستگاه های اکتوگراف تخصصی متمرکز است، محققان پیش بینی می کنند که ساعت های هوشمند و ردیاب های تناسب اندام جریان اصلی ممکن است در نهایت قابلیت های نظارتی مشابهی را در خود جای دهند. این تکامل می تواند توانبخشی دقیق را برای جمعیت های بیمار گسترده تر در دسترس قرار دهد.

برای 18٪ از بزرگسالان بالای 65 سال که سالانه DRF را تجربه می کنند - عددی که با افزایش جمعیت مسن تر پیش بینی می شود - این پیشرفت تکنولوژیکی نوید بهبودی موثرتر با عوارض کمتر را می دهد. این تحقیق نشان دهنده یک گام مهم به سوی توانبخشی ارتوپدی شخصی و مبتنی بر داده است.