Wyjaśnione kluczowe pojęcia dotyczące bezpieczeństwa w radiologii interwencyjnej

Czy "dawka" odnosi się do dawki wchłanianej, dawki skutecznej czy maksymalnej dawki na skórę?Kiedy pacjenci lub ich rodziny pytają o zagrożenia związane z promieniowaniem, w jaki sposób można udzielić jasnych i dokładnych odpowiedzi?Pomoc w skuteczniejszej komunikacji i zapewnienie bezpieczeństwa pacjentów, w efekcie osiągając korzyści dla pracowników służby zdrowia i pacjentów.

Dla specjalistów ds. radiologii interwencyjnej zrozumienie tych kluczowych pojęć jest niezbędne nie tylko do optymalizacji dawki, ale także do jasnej komunikacji z pacjentami i współpracownikami w celu ochrony zdrowia.

Kerma, skrót od "Energia kinetyczna uwalniana w materii", odnosi się do energii uwalnianej przez wiązkę rentgenowską w małej objętości określonego materiału (takich jak powietrze lub tkanki miękkiej).Mierzy energię wytwarzaną podczas interakcji promieniowania rentgenowskiego z materiąW tkance kerma jest liczbowo równoważna z wchłanianą dawką. Jednostką pomiaru jest szarość (Gy), gdzie 1 Gy równa się 1 joule energii wchłanianej na kilogram materiału.

Należy zauważyć, że w powietrzu kerma jest nieco wyższa niż dawka wchłaniana, ponieważ część uwalnianej energii ucieka z objętości badawczej jako energia kinetyczna elektronów, zmniejszając jej wkład w lokalną dawkę.

Kerma powietrza jest mierzona w małej objętości powietrza, zwykle zgłaszana w miligramach (mGy).Kerma powietrza opisuje intensywność promieniowania rentgenowskiego, zastępując starszą jednostkę, rentgen (R). Ilość promieniowania występującego na skórze pacjenta jest teraz wyrażona jako wartość kermy powietrza,pomiar wykonywany bez obecności pacjenta w celu wyeliminowania efektów odwrotnego rozpraszaniaZintegrowany miernik kermy powietrza KAP/powietrza przekazuje wartości w określonym punkcie przestrzennym, zwykle nazywanym punktem odniesienia interwencyjnego (IRP).Należy zauważyć, że wartości kermy powietrza zgłaszane przez maszyny nie uwzględniają zmiany pozycji wiązki lub tłumienia tabeli, często przecenianie wpływu powietrza wchodzącego na skórę pacjenta.

Dawka wchłonięta to energia wchłonięta na jednostkę masy materiału w określonym punkcie z powodu promieniowania jonizującego.Jest to parametr krytyczny do oceny skutków biologicznych i jest również mierzony w kolorze szarości (Gy).Jednakże wchłaniana dawka nie uwzględnia rodzaju promieniowania ani wrażliwości promieniowania tkanek narażonych.odzwierciedlająca energię lokalizowanąW procedurze interwencyjnej wartości wchłanianej dawki różnią się w różnych tkankach ze względu na czynniki takie jak przemieszczanie wiązki, odległość od źródła promieniowania rentgenowskiego,i zmiany grubości pacjenta wpływające na napięcie i prąd.

Różne rodzaje promieniowania (np. promieniowanie rentgenowskie, protony, neutrony, cząstki alfa) powodują różny stopień uszkodzenia biologicznego na jednostkę wchłanianej dawki.stosuje się współczynnik ważenia oparty na typie promieniowaniaZ definicji promieniowanie rentgenowskie ma współczynnik ważenia 1. Ponieważ promieniowanie rentgenowskie powoduje uszkodzenia biologiczne poprzez uwalnianie elektronów o wysokiej energii w tkance, elektrony mają również współczynnik ważenia promieniowania 1.Jednostką pomiaru jest sievert (Sv), tak samo jak w przypadku dawki skutecznej.

Na przykład pierś, szpik kostny i okrężnica są bardziej wrażliwe niż powierzchnie kości, mózg i skóra.ustalono współczynniki ważenia tkanek. Matematycznie, dawka skuteczna (ED) jest sumą dawek równoważnych do napromieniowanych tkanek pomnożonych przez ich odpowiednie współczynniki ważenia tkanek.Jednorodna dawka wchłaniana przez całe ciało w wysokości 1 Gy spowodowałaby ED w wysokości 1 Sv..

Pomyśl o ED jako "waluty" w sievertach, umożliwiającej porównanie względnych ryzyk stochastycznych różnych procedur promieniowania jonizującego.współczynniki ważenia tkanek opierają się na średnich populacji dla wieku i płciInne indywidualne czynniki ryzyka pozostają niekompletnie poznane, dlatego nie należy stosować ED wstecz do określenia indywidualnego ryzyka.

Wstępna dawka skórna (ESD) to dawka wchłaniana przez skórę.EAK należy pomnożyć przez współczynnik uwzględniający subtelne różnice w wchłanianiu energii między powietrzem a tkankami miękkimi ze względu na różnice w składzieW przypadku energii wiązki stosowanej w maszynach interwencyjnych współczynnik ten wynosi około 1.07Bardziej istotnym problemem jest znaczący odwrotny rozpraszanie generowane w pacjencie, zwiększenie dawki skóry przez czynnik 1,3 do 1.4W praktyce współczynniki odwrotnego rozpraszania są często pominięte z wartości odniesienia zgłaszanych przez urządzenie.

Maksymalna dawka skórna (PSD) jest najwyższą ESD w najbardziej obarczonym promieniowaniem obszarze skóry.jest to obszar skóry wystawiony na działanie wiązki pierwotnej przez najdłuższy czas podczas zabiegu. PSD jest trudne do pomiaru, ponieważ umieszczenie folii lub detektorów termoluminescencyjnych bezpośrednio na pacjencie jest niepraktyczne,urządzenia angiograficzne, które są w stanie oszacować PSD, nie są jeszcze szeroko dostępne..

Czas fluoroskopii jest całkowitym czasem stosowania fluoroskopii podczas zabiegu. Jest to najmniej użyteczny wskaźnik do oszacowania dawki lub ryzyka, ponieważ nie uwzględnia współczynnika ram fluoroskopii,kollimacja, geometria, intensywność wiązki lub obrazowanie fluoroograficzne (np. obrazy "punktowe" i angiografia cyfrowa).

KAP, zwany również produktem powierzchni dawkowania (DAP), jest produktem intensywności wiązki (kerma powietrza) i powierzchni wiązki.KAP jest najistotniejszym wskaźnikiem oceny ryzyka stokastycznego, ale nie wskazuje na prawdopodobieństwo reakcji skórnych.Ostatnie publikacje mogą skrócić KAP na P_KA.

KAP mierzy się za pomocą miernika KAP umieszczonego w pobliżu źródła promieniowania. Miernik jest nieco większy niż wiązka, aby uchwycić jej całość.chociaż może być zgłaszana w wariantach takich jak μGy·m2- dostępne są tabele przeliczeniowe dla wspólnych jednostek; operatorzy powinni sprawdzić w swoim sprzęcie, w jaki sposób zgłasza się KAP, oraz zapoznać się z przeliczaniem go na Gy·cm2,jak ta jednostka jest powszechnie stosowana w literaturze.

W szczególności, KAP nie zmienia się wzdłuż ścieżki wiązki rentgenowskiej, ponieważ kerma powietrza zmniejsza się z odwrotnym prawem kwadratowym, podczas gdy powierzchnia wiązki wzrasta proporcjonalnie do odległości od źródła.KAP na początku wiązki równa się KAP tuż przed wejściem do pacjenta.

Kerma powietrza mierzona w stałym punkcie w przestrzeni nazywa się punktem odniesienia interwencyjnego (IRP)._a,rIRP może odpowiadać poziomości skóry, punktowi wewnątrz pacjenta lub punktowi na zewnątrz pacjenta._a,rnie uwzględnia zmiany pozycji wiązki, odwrotnego rozpraszania lub tłumienia tabeli. K_a,rjest również określany jako kumulacyjna dawka i punkt odniesienia, kerma powietrza.

W systemach fluoroskopii izocentrycznej IRP jest punktem wzdłuż centralnej wiązki rentgenowskiej, 15 cm od izocentrum w kierunku rurki rentgenowskiej._a,rW związku z zmiennością wielkości pacjenta, wysokości operatora i kątów ramienia C, IRP nie zawsze jest precyzyjnie wyrównany z powierzchnią skóry.Kerma powietrza jest mierzona w pobliżu źródła w centrum wiązki, a wartość IRP jest obliczana przy użyciu prawa odwrotnego kwadratu i wyświetlana.

Efekty deterministyczne to szkodliwe skutki promieniowania, które występują tylko powyżej określonego progu.z uszkodzeniami skóry i utratą włosów jako klasycznymi przykładamiWyższe dawki powodują poważniejsze uszkodzenia skóry.

Efekty stokastyczne są bardziej prawdopodobne przy większych dawkach, ale ich nasilenie się nie zwiększa.ryzyko zachorowania na raka zwiększa się wraz z dawkąW tym celu zakłada się, że nawet bardzo niskie dawki wiążą się z pewnym ryzykiem - założenie opracowane przez kontrowersyjny "liniowy model bez progu", który konkurujące teorie kwestionują..

Odległość od źródła promieniowania do skóry pacjenta, SSD częściowo zależy od wysokości operatora, co może mieć wpływ na wysokość stołu.niewielkie zmiany tej odległości mają znaczący wpływ na dawkę pacjentaNieznaczne podniesienie wysokości stołu może znacząco zmniejszyć dawkę pacjenta.

SID jest odległością od źródła promieniowania do odbiornika obrazu (np. detektora płaskopanowego).przybliżanie receptora do pacjenta (zmniejszenie " szczeliny powietrznej " i SID) obniża dawkę.

Głównym źródłem narażenia pracowników jest promieniowanie rozpraszające generowane u pacjenta.1% ekspozycji wejściowej.

Materiały zabezpieczające przed promieniowaniem są zaprojektowane w taki sposób, aby osłabiać większość promieniowania.Ich skuteczność wyraża się w grubości równoważnej ołowiu, czyli grubości ołowiu, która zapewnia równoważne osłabiające działanie.Standardowa osłona jest równoważna 0,5 mm ołowiu, chociaż istnieją lżejsze materiały o podobnym osłanianiu.

Progowa dawka jest najmniejszą dawką, przy której może wystąpić określone uszkodzenie deterministyczne.Do najważniejszych progów należą 2 Gy (2, 000 mGy) w przypadku przejściowego erytemu skóry i 5 Gy (5,000 mGy) w przypadku sugerowanego K_a,rpróg obserwacji pacjenta.